Віцяблянка Алена Гардзіевіч дасканала ведае, як уладкаваны трактар, віртуозна ім кіруе і навучае трактарнай справе моладзь

Віцяблянка Алена Гардзіевіч дасканала ведае, як уладкаваны трактар, віртуозна ім кіруе і навучае трактарнай справе моладзь.

Алена-выкладчык прылады колавых трактароў і самаходных машын у Віцебскім дзяржаўным аграрна-тэхнічным каледжы, размешчаным у аграгарадку Кастрычніцкая недалёка ад абласнога цэнтра. З 1995-га да 2020 года ў гэтай жа навучальнай установе была майстрам вытворчага навучання па прафесіі трактарыст-машыніст сельскагаспадарчай вытворчасці.

- Я родам з Брэсцкай вобласці, сярэдняя з трох сясцёр у сям'і. Напэўна, на тое, што я захапілася тэхнікай, паўплывала Прафесія бацькі: ён працаваў машыністам на чыгунцы. Затаіўшы дыханне, слухала яго апавяданні, была вельмі рада, калі ён вадзіў мяне ў дэпо. Шкада, здаралася гэта рэдка.

У Лунінцы вывучылася на трактарыста і вадзіцеля. Дарэчы, там у ПТВ было шмат дзяўчат, будучых трактарыстак, - прыкладна кожная чацвёртая. Гэта ў ліку іншага можна растлумачыць і тым, што атрымліваюць такую спецыяльнасць плацілі добрую стыпендыю, – распавядае Алена.

У каледжы ў Кастрычніцкай Віцебскага раёна яна выкладала пасля заканчэння Пінскага індустрыяльна-педагагічнага тэхнікума. Потым завочна скончыла Віцебскі дзяржаўны ўніверсітэт імя П.М. Машэрава, дзе атрымала спецыяльнасць «спецыяліст па сацыяльнай рабоце-педагог».

Жанчына з гумарам успамінае, як спачатку баялася садзіцца ў кабіну і заводзіць трактар. Неўзабаве ёй станавілася ўсё цікавей асвойваць гэтую тэхніку. Практычныя заняткі любіла асабліва.

Працавала ў сельскагаспадарчых арганізацыях, калі прасілі там дапамагчы падчас пасяўной, уборачнай. Калі б спатрэбілася, змагла б, напэўна, і суткамі працаваць. Складаная прылада трактарнай тэхнікі ведае назубок. Можа з зачыненымі вачыма разабраць і сабраць зноў» начынне " трактара, як у войску вайскоўцы збіраюць і разбіраюць ўсляпую аўтамат.

З радасцю Алена канстатуе, што і цяпер у каледжы вучыцца дзяўчына, якая хоча атрымаць правы кіроўцы грузавіка і трактара. Выкладчык падкрэсліла, што за 30 гадоў гэта ўсяго толькі другая прадстаўніца прыгожай паловы чалавецтва, якая пры яе дапамозе стане трактарысткай.

Першакурсніца Паліна Сярогіна жыве ў Віцебску. Яна прызналася, што хацела сесці за руль, таму што знаёмы вельмі займальна распавядаў аб прафесіі кіроўцы. Поля ўпэўненая, што яе рост 156 сантыметраў і вельмі крохкае целасклад ніяк не перашкодзяць кіраваць габарытнай тэхнікай.

Алена Гардзіевіч пахваліла навучэнку за старанне і мэтанакіраванасць. Яна ўпэўненая, што з дзяўчыны выйдзе добры трактарыст.

- Колькі ж я хлопцаў і дзяўчат за тры дзясяткі гадоў навучыла кіраваць трактарам? З рахунку збілася! Напэўна, не менш за 500 чалавек! - разважае суразмоўніца.

Што ж складаней вадзіць: аўтамабіль або трактар? Алена лічыць, што, калі атрымаецца кіраваць чымсьці адным, праблем не будзе з тым, каб навучыцца вадзіць іншы транспартны сродак. Адрозненне толькі ў габарытах.

Яна раіць не толькі сельскай, але і гарадской моладзі асвойваць асновы кіравання. Попыт на кіроўцаў-трактарыстаў на рынку працы велізарны як у гарадах, так і за іх межамі, заробкі годныя. Ды і трактарная тэхніка становіцца інтэлектуальнай-кабіна сучаснага» жалезнага каня " вельмі нагадвае працоўнае месца пілота самалёта.